Koncert ten okazał się zaiste niezapomniany, skoro od ponad tygodnia nie mogę wyzwolić się spod jego czaru. Już od progu gości przywitały serdeczne uśmiechy na twarzach wszystkich pięciu Majtków, z czego czterech hałaśliwie szykowało się do występu na scenie vis a vis głównego wejścia do lokalu. Lucky Lucek, czyli człowiek, który zazwyczaj usuwa się w cień i czuwa nad jakością dźwięku kolegów, również tym razem schował się po lewej stronie wraz ze swoją aparaturą. Stolik usytuowany po prawicy Lucka zajął znany, czarujący i uroczy girlsband - Trzy Żony. Niewiasty dzielnie sekundowały swoim małżonkom, ku oczywistej uciesze zgromadzonych gości. Już po kilku piosenkach lokal się zapełnił i zapanowała przyjacielska atmosfera - wszak na Majątkowych imprezach stali bywalcy znają z widzenia przynajmniej kilkadziesiąt procent gości.

Jako bonus Panowie Majtkowie przedstawili gościom zdjęcia ze swego bałtyckiego rejsu. Obrazy wyświetlane były przez cały wieczór na ekranie w kształcie żagla (wytrawni żeglarze na pewno wiedzą, jakiego typu...), przez co widzowie niemalże mogli poczuć na twarzach morską bryzę. Nota bene, niebawem ma się ukazać obszerna fotorelacja z wyprawy - czekamy z niecierpliwością!

Dla gości, przejawiających silną potrzebę wykazania się, organizatorzy przewidzieli dodatkowe atrakcje w postaci konkursów sprawnościowych - wspinaczki na linie oraz bitw na bomie. Nie trzeba chyba mówić, że widzom przysporzyły one dużo radości, a uczestnikom tego samego, tyle że z dodatkiem siniaków i otarć. Przedstawiciel zespołu Edek także uczestniczył w zmaganiach - warto wspomnieć, że w walce na bomie dotarł aż do finału, gdzie w końcu z honorem uległ :)

Konkursy, zdjęcia i morskie opowieści to jednak nie jedyny powód, dla którego piątkowy koncert na długo pozostanie w pamięci fanów. Muzycy zagrali w swoim zwyczajowym składzie po kilkutygodniowej przerwie, spowodowanej przykrym wydarzeniem rodzinnym, które nawiedziło zazwyczaj najjaśniej błyszczącą "gwiazdeczkę" zespołu, czyli skrzypka Gerarda. Z artystami tak to jednak bywa, że trudne przeżycia uszlachetniają ich twórczość - im cięższe, tym większą zmianę widać lub, w tym przypadku, słychać. Cytując pewną znajomą wiolonczelistkę, muzyk "ma o czym grać". Gerardowe skrzypki fascynują mnie niezmiennie od ponad trzech lat. Wnikliwego słuchacza zachwyci stale dokonujący się postęp, rosnąca swoboda budowania "melodyjek", czasami przypominających Mozarta, a czasem znakomitego, świętej pamięci Józka Kanieckiego. Józek z pewnością zza chmurki czuwa nad muzyczną edukacją Gerarda, który na mojej osobistej liście skrzypków wysunął się na pozycję lidera właśnie dzięki piątkowemu koncertowi. Emocje targające smyczkiem, opowieści morskie i nie tylko, również radosne, perliste melodie niczym śmiech, ale tym razem śmiech przez łzy. Oprócz wesołej zabawy doświadczenie życiowe i poczucie, że skrzypce i ich Pan mają o czym opowiedzieć, a za pośrednictwem muzyki dzielą się wiedzą o życiu. Tego wrażenia nie zapomnę - i pięknych, smutnych oczu również. Zwłaszcza tej chwili, gdy oczy te na chwilę podniosły się i roziskrzyły w szczerym i niewymuszonym uśmiechu.

Na tym właśnie polega moc muzyki Trzech Majtków, radości buzującej w tańczącym tłumie, w roziskrzonych oczach muzyków i słuchaczy, przytupywaczy, tancerzy oraz "Wiernych Tancerek". Lojalnie ostrzegam: to zjawisko jest mocno zaraźliwe! Dlatego polecam je jako antidotum dla szalejącej o tej porze roku epidemii grypy... Kolejny koncert Majtków już niebawem :)